Dansende Vingers van Heinz Gerlach

Als tienjarige was ik zo onder de indruk van het accordeongeluid dat ik het instrument graag wilde leren bespelen. Accordeon was het mini-orkest van de arbeidersklasse, omdat het gebruikt werd in vele café’s om samen met een drummer ambiance te maken in de vijftiger jaren. Tijdens de herhalingen van het tv-feuilleton Lilli Marleen kon je het opnieuw zien in café De Lichttoren, hoe het er toen aan toeging om sfeer te brengen. Met de rechtse hand werden de melodielijnen gespeeld, begeleid door de baslijnen met de linkerhand. Mijn vader hield ook van dit instrument en toen ik de intro’s hoorde van de wereldhits Marina van Rocco Granata en het B-kantje Manuela, vroeg en kreeg ik een accordeon. Het werd een rode Crucianelli. Les ging ik volgen bij de vader van Jacques Raymond, Isidoor Remon en ik trad toe tot de accordeonclub die gevestigd was in café De Ster op de hoek van de Akkerstraat. Ik was het jongste lid en mijn vader droeg de valies met accordeon altijd op voorhand naar het leslokaal dat zich boven het café bevond omdat die te zwaar was voor mij.  Iedere leerling kreeg ongeveer een half uur aangemeten en kreeg een opdracht mee naar huis voor de volgende keer. Mijn vader dronk ondertussen zijn pintjes en we gingen samen naar huis. Na een tijdje werd het leslokaal ingericht door de café-uitbater als privé-kamer en vervolgde ik mijn lessenreeks bij Door Remon thuis in de Scheldestraat. Na elke les gaf Door mij een “privé-optreden” door Dansende Vingers te spelen om mijn zin om spelen aan te wakkeren. Ik herinner mij ook nog dat het eerste liedje dat ik kon spelen “Quando, Quando, Quando” was, toen de hitparade ingezongen door Pat Boone. Na drie jaar gaf ik er toch de brui aan en gaf de voorrang aan mijn studies, maar die “dansende vingers” hebben me levenslang achtervolgd en bleef altijd in mijn geheugen hangen.

En onlangs werd ik geholpen door Youtube en Google om de componist terug te vinden van dit aanstekelijke deuntje: het was de Duitser Heinz Gerlach, accordeonist en vriend van de meer bekende orkestleiders Horst Wende en Helmut Zacharias. Verschillende accordeonnisten hebben dit gespeeld zoals Hector Delfosse, Johnny Meyer, Le Grand Julot, Roger Snoeck, Will Glahé, maar de beste versie vond ik altijd al deze van Roger Danneels ( https://www.youtube.com/watch?v=DnLNPZA2XBI ).

Deze compositie was dé klassieker voor de accordeonisten.

Op bijgaande website van Heinz Gerlach kan je 24 accordeonliedjes horen van hem: http://karl-westermann.org/accordion/gerlach_en/