De Waarheid over Pearl Harbour en het “Ijzeren Gordijn”

In mijn vorig artikel over topspion Richard Sorge maakte ik gewag van het feit dat Stalin op de hoogte zou geweest zijn van de aanval op Pearl Harbour door de Japanners, en dat hij deze informatie niet doorgaf aan zijn Amerikaanse collega president Roosevelt. Mocht dit zo geweest zijn, was het toch nodeloos, vermits Roosevelt verdomd goed op de hoogte was van de komende aanval en was het in geen geval een verrassingsaanval, zoals de meesten onder ons nog altijd denken.

Want wat was de ware achtergrond? Amerika was zich immers al een tijd aan het voorbereiden op een oorlog met Japan en waren zich daarvoor volop aan het bewapenen en hadden dan ook de meest moderne vliegdekschepen gebouwd om vanuit de Stille Oceaan het Japanse eiland te kunnen aanvallen vanuit de lucht. Het was een doorn in het oog van de Amerikanen dat Japan de naburige eilanden waaronder de Filipijnen ingepalmd hadden en ook hun oog hadden laten vallen op Indonesië en Indochina die grote voorraden olie in de ondergrond hadden.

De Amerikanen hadden de bedoeling zich te laten gelden in de wateren van de Stille Oceaan en Japan was hier de spelbreker. Daarom deelde Amerika speldenprikken uit aan Japan om een oorlog uit te lokken, bijvoorbeeld door met hun schepen de territoriale wateren van Japan binnen te varen en alle Japanse rekeningen in Amerika te bevriezen en een embargo uit te vaardigen voor alle olie-invoer naar Japan. Een ander feit was dat Roosevelt bevel gaf om hun nieuwste oorlogsbodems naar Pearl Harbour te verplaatsen, als lokvogel voor de Jappen, die in het lokaas beten en dachten met een verrassingsaanval op Pearl Harbour de Amerikanen een serieuze nederlaag toe te brengen. Maar wat de Jappen niet wisten, was dat de Amerikanen de codes van hun communicatie-geheimtaal gebroken hadden en dus konden meeluisteren, waardoor ze heel goed op de hoogte waren van het afstevenen van de Japanse vloot naar Pearl Harbour. Daarom ook gaf Roosevelt het bevel om de nieuwste schepen op het laatste moment te verplaatsen en de haven te verlaten, waardoor oudere schepen aangevallen werden. Roosevelt vertikte het evenwel om de bevelvoerders van de legereenheden die gestationeerd waren in Pearl Harbour op voorhand te verwittigen van de komende aanval. Voor hen was het inderdaad een totale verrassing.

Maar waar de Amerikanen zich wel misrekend hadden was dat Hitler, om de Jappen tegemoet te komen, zelf de oorlog verklaarde aan Amerika. Hitler had namelijk verwacht dat door deze collegiale zet de Jappen de oorlog zouden verklaren aan de Sovjet-Unie, waardoor de Russen een tweefrontenoorlog zouden krijgen en hun krachten moesten splitsen en legereenheden moesten verplaatsen van het westen naar het oosten, zodat Hitler minder tegenstand zou gekregen hebben. Japan had echter al een negatieve ervaring gehad de jaren ervoor en weigerde in die zure appel te bijten.  Maar nu zat Amerika zelf met twee fronten tegen wil en dank. Want de Amerikanen hadden nooit de intentie gehad om zich in een oorlog met de Duitsers te storten op het Europese grondgebied. Zij hadden niets liever dan dat de Duitsers en de Russen mekaar uitputten want beiden waren klanten bij hen voor olie en materiaal, waar de elite met hun fabrieken goed geld aan verdiende. Tenandere veel Amerikanen waren Duitsgezind, denk maar aan Henry Ford en Charles Lindbergh, twee van hun grootste sympathisanten. En Roosevelt kreeg daardoor zeker het fiat niet van het Congres om Hitler te bestrijden, niettegenstaande de veelvuldige smeekbeden van Churchill om front te vormen. Bovendien had Amerika alle voordeel om niet deel te nemen omdat de Britten ook geld en materiaal bedelden mij Uncle Sam, en deze laatste wreef zich in de handen want zag zo het Britse wereldrijk wankelen, en zij hun plaats konden innemen als wereldleider, wat uiteindelijk ook gebeurd is.

Daardoor kwamen de Amerikanen zo laat in de oorlog en moesten ze zich reppen opdat de Russen niet het hele Europese grondgebied zouden inpalmen. Hun eerste aanval vanuit Noord-Afrika naar Italië zou telaat gekomen zijn omdat ze de bergen over moesten, zodat de landing in Normandië noodzakelijk was. En dan nog zouden ze telaat gekomen zijn door de flater van Generaal Montgomery, die Operatie Market Garden deed mislukken. Gelukkig waren de Russen inschikkelijk om te temporiseren en hun opmars tijdelijk te onderbreken. Stalin was de slechtste nog niet, want de geallieerden kwamen nadien hun afspraken die Roosevelt en Churchill maakten in Jalta niet tegemoet. Eén van de redenen was het overlijden van Roosevelt en de hardere lijn die zijn opvolger Truman volgde en Stalin later in augustus nog afdreigde met de juist ontworpen atoombom.

En dan was er ook het feit dat de Geallieerden de communistische partizanen in Italië opzij zetten en een “democratische” regering installeerden onder leiding van een ex-medewerker van Mussolini. Dit voorbeeld nam Stalin ter harte en deed juist hetzelfde in de Oost-Europese landen die hij veroverd had en hij zo binnen zijn invloedssfeer kon houden. Het was Churchill die eerst gewag maakte van een “ijzeren gordijn”, maar de waarheid is wel dat de geallieerden door hun handelswijze in Italië zelf aan de basis lagen van deze imaginaire grens.

Bron: De mythe van de goede oorlog. Auteur Jacques R. Pauwels