George Gershwin en zijn Rhapsody in Blue

“Rhapsody in Blue” is ontstaan door suggestie en onder druk van orkestleider Paul Whiteman. Hij kon Gershwin overtuigen met het argument dat hij enkel de pianopartij moest leveren, en dat Ferde Grofé als arrangeur voor de orkestratie zou zorgen. George begon eraan te schrijven op 7 januari 1924 tijdens een treinreis naar Boston en op 12 februari ging het stuk in première. Paul Whiteman dirigeerde een jazzband aangevuld met een strijkerssectie, terwijl George zelf de pianosolo speelde. Gershwin was toen 25 jaar.
Paul Whiteman zei over Gershwin: “George was een uitzonderlijk mens. Ik zal altijd een speciale plek in mijn hart voorbehouden voor hem. Vóór hem waren er honderden grote songschrijvers geweest, maar zij haalden nooit zijn geniale niveau. Hun werk bleef verstoken van technische en muzikale kwaliteiten die de jazzmuziek op het concertpodium hadden kunnen tillen. Er moest iemand komen als Gershwin om allure te verlenen aan een expressiemiddel dat vóór zijn tijd toch wat minderwaardig gevonden werd. Met zijn kennis en vaardigheid schreef hij nummers die muzikale mijlpalen zijn geworden. Hij kon ook hits schrijven en baande het pad voor anderen.”
Arrangeur Ferde Grofé zei over hem: “Ik heb Rhapsody georkestreerd naar de zetting van de componist voor twee piano’s. George woonde toen nog bij zijn ouders, broers en zus. Hij en zijn broer Ira hadden een kamer aan de achterkant van hun appartement, waar de piano stond en dat was de plek waar Rhapsody tot stand is gekomen.”
Zelf zei Gershwin over zijn Rhapsody in Blue: “Dit is het resultaat van wat ik sinds mijn vroegste compositie heb trachten te verwezenlijken. Ik wilde laten zien dat jazz een idioom is dat niet moet worden beperkt tot alleen maar een liedje en refrein met een duur van drie minuten. Het is me gelukt om aan te tonen dat jazz geen simpele dans is, maar grotere thema’s en doelstellingen omvat.”
“In de Rhapsody heb ik uitdrukking willen geven aan onze manier van leven, het tempo van leven, het tempo van ons modern bestaan, jachtig, chaotisch en dynamisch (toen al in 1924!!!). Ik beschouw de Rhapsody meer als expressie van een gevoelswereld dan als toonzetting van specifieke scènes uit het Amerikaanse leven.”
“Toen ik de Rhapsody in Blue schreef, koos ik de ‘blues’ en verwerkte die in een ruimere en meer serieuze vorm. Inmiddels is dat twaalf jaar geleden en de Rhapsody in Blue is nog steeds springlevend; maar had ik diezelfde thema’s gekozen en in songs verwerkt, dan waren ze nu al morsdood geweest.”
En “Rhapsody in Blue” is nog nooit zo levendig geweest als nu!!!