Muziekherinneringen uit de Sixties

Mijn allereerste herinneringen aan populaire muziek waren de singles van Elvis en Fats Domino die mijn inwonende oom meebracht en afspeelde op een zelf in mekaar geknutselde platenspeler (op veertjes). Ik moet toen ongeveer een jaar of zes geweest zijn en het was nog een tijd dat volwassenen gekluisterd zaten aan de radio voor het nieuws en luisterspelen. 

Een paar jaar later kochten mijn ouders een radio-pick-up-meubel, waarmee ge singletjes per tien kon opstapelen om continu af te spelen. Dat was de tijd van de opkomende kindsterretjes zoals Paul Anka Conny Froböes en Conny Francis. In eigen land maakte Rocco Granata en Salvatore Adamo toen furore met Marina en Sans Toi Mamie. Vanuit Nederland kwamen The Blue Diamonds,  Anneke Grönloh en het rockgeweld Peter Koelewijn.

Elke zondag luisterde ik naar radio Luxemburg voor de top 5 rond één uur met Guus Jansen Junior als discjockey en als de begintune (de live uitvoering van “Ready Teddy” door Cliff Richard) de huiskamer vulde, zat ik voor de radio om alle informatie op te zuigen in mijn geheugen. Maar dat was allemaal maar zoetekoek van “ik zie je graag”, en “ik blijf je trouw”, tot de Beatles op het toneel verschenen. Vier schuddebollende tieners met lang haar die in Engeland de jeugd “zot” maakte met hun revolutionnaire oorwurmen. En op dat moment deed de transistorradio zijn intrede, dat een groot aandeel had in de verspreiding en popularisering van de “beatmuziek” zoals die dan genoemd werd. Beat refereerde zowel naar de Beatles als naar het monotone drumritme van de slagwerker dat het nieuwe genre eigen was. Soms kon je zelfs de afzonderlijke slagen niet meer horen omdat het gedrum één aaneenschakeling was van geluid en geruis. De transistors konden pubers meenemen naar hun kamer om te luisteren naar de uitzendingen van Radio Luxemburg, Radio Veronica, Radio Noordzee, Radio Caroline en Radio London. Door deze zenders groeide de populariteit bij de schoolgaande jeugd als kool. Discjockeys zoals Joost den Draaier, Lex Harding, Tineke, Stan Haag, werden begrippen. Het eerste dat vrienden vroegen was toen: “en heb je dit al gehoord, en dat op Veronica?”

Ik kreeg een eigen kamer om te studeren en de muren werden beplakt met foto’s van de vedetten die op die moment “scoorden”. Zo herinner ik mij nog levendig dat ik op de kamer kwam van “den Todts”, op wiens kamer posters hingen van Sonny en Cher. Zalig waren de zomerse dagen dat we met de transistor onder de snelbinder naar de “Oude Schelde” fietsen om te gaan zonnen aan de oever en af en toe eens opzij “keken” want de bikini had zijn intrede gedaan.

Tijdens diezelfde periode evolueerde de muziekbusiness  van een single-markt naar een langspeelplaat-markt. In het begin van de zestiger jaren waren elpees, een verzameling van twee hits en een rist van onbeduidende deuntjes, vulsel, om de plaat verkoopbaar te maken. Na de komst van de Beatles, Bob Dylan en The Beach Boys, werden elpees volwaardige produkten, kortom de muziek was volwassen geworden en singles geraakten in de vergeethoek. Ze werden het uithangbord van de bijhorende langspeelplaat en verzamelelpees hadden hun plaats ingenomen. De eerste concept-elpee en baanbrekende plaat was Sgt.Peppers Hearts Club Band van de Beatles met voor de eerste keer de volledige teksten op de keerzijde (om te kunnen meezingen). Later volgden The Beach Boys en The Kinks. Het mythische Woodstock muziekfestival was de afsluiter van een decennium waarin de muziek zevenmijlslaarzen aangetrokken had en dit voor de laatste keer.